Politik wang dan pawang politik dalam UMNO

Kelohan Menteri Luar Negeri Dr Rais Yatim mengenai keseriusan politik wang atau rasuah politik dalam Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu atau UMNO bukanlah sesuatu yang baru dalam sepak terajang politik tanah air terutama di kalangan orang UMNO.

Rasuah politik dalam UMNO sukar malahan tidak dapat dihapuskan selagi mereka yang bertanding merebut jawatan dalam Majlis Tertinggi mahupun di peringkat bahagian dan mereka yang dipilih menjadi ahli perwakilan bersifat tamak haloba dan tamak kuasa. Selagi kedu-dua ketamakan ini bersemai dalam hati orang yang bertanding dan orang yang bakal membuat pemilihan (mengundi), maka penyakit ini tetap akan wujud.

Rasuah politik di kalangan pemimpin atau bakal pemimpin UMNO bertapak di peringkat cawangan lagi dan menjadi parah apabila tiba di peringkat bahagian dan merebak sebagai wabak apabila membabitkan pemilihan di peringkat Majlis Tertinggi.

Kita akui bukan semua cawangan dihidapi penyakit ini dan bukan semua orang yang bertanding merebut jawatan dalam UMNO mengamalkan rasuah politik. Ada pemimpin yang bersih daripada amalan rasuah politik dan ada juga ahli perwakilan yang menolak sogokan dan habuan yang sememangnya diharamkan itu.

Semasa menceburi dunia kewartawan hampir 27 tahun dan kemudian selaku setiausaha akhbar kepada seorang menteri UMNO (Dr Rais Yatim), saya ada sedikit pengalaman berkaitan isu rasuah politik yang sudahpun menjadi barah kepada UMNO.



Semasa berkhidmat dengan Dr Rais saya dilantik selaku Wakil Calon apabila Dr Rais bertanding merebut salah satu jawatan Naib Presiden UMNO pada pemilihan tahun 2000. Sebenarnya, saya bukanlah orang yang sepatutnya dilantik tetapi sebagai seorang pegawai yang menurut perintah, saya mematuhi arahan ketua.

Selaku Wakil Calon, saya mewakili Dr Rais dalam urusan rasmi berkaitan pertandingan termasuk menyaksikan proses mengundi dan pengiraan undi. Perlu ditegaskan bahawa saya tidak sama sekali mengurus atau mengendalikan apa-apa perbelanjaan yang dibuat oleh urusetia atau bilik gerakan calon berkenaan.



Kurang 24 jam selepas perlantikan saya dibuat secara rasmi, saya mula menerima panggilan telefon daripada mereka yang mengakui mewakili bahagian-bahagian UMNO tertentu. Saya tertanya-tanya bagaimana mereka boleh dengan cepat tahu bahawa saya adalah Wakil Calon Dr Rais? Saya bukan membuat andaian tetapi percaya bahawa maklumat itu disalurkan oleh pihak tertentu di Ibu Pejabat UMNO (Menara Dato Onn).

Mereka yang menghubungi saya menyatakan bahawa pencalonan Dr Rais mendapat sokongan dan mereka menjanjikan beberapa undi daripada bahagian masing-masing. Saya tidak perlu menyatakan apakah tujuan mereka menghubungi saya kerana umum mengetahui bahawa mereka mahukan habuan atau sagu hati atas daya usaha mendapatkan sokongan.

Tetapi, seperti yang saya katakan awal-awal lagi, saya tidak mengurus wang atau terlibat dalam sebarang perbelanjaan semasa berkempen dan oleh itu, saya dengan jelas menyatakan kepada mereka yang menghubungi saya bahawa saya tidak diberi sebarang peruntukan untuk dibelanjakan termasuk memberi sogokan sama ada kepada ejen atau ahli perwakilan.

Dr Rais telah memberitahu bahawa dia tidak akan memberi wang ataupun menerima wang daripada mana-mana pihak dalam usaha untuk merebut jawatan Naib Presiden UMNO. Sekiranya perkhidmatan dan pengalaman beliau dikehendaki, ahli-ahli perwakilan boleh mengundi dengan jujur dan ikhlas. Saya berpegang kepada pesanannya itu dan kesannya saya turut dicemuh dan dijadikan bahan sindiran.

Saya menyebut "menerima wang" kerana itulah yang saya lalui selaku Wakil Calon. Selama ini orang bercakap mengenai politik wang yang membabitkan sogokan daripada pihak calon kepada perwakilan tetapi jarang orang bercakap mengenai sogokan daripada pihak ketiga kepada calon.

Saya menerima banyak panggilan telefon daripada orang yang tidak dikenali yang menawarkan sokongan dalam bentuk wang ringgit. Semuanya terpaksa ditolak atas arahan Dr Rais sendiri. Katanya, jika kita terima sumbangan, kita kena membalasnya kemudian dalam apa jua bentuk termasuk pemberian projek atau kontrak serta mahukan sokongan untuk bintang dan darjah kebesaran. Oleh itu, semua tawaran sumbangan yang diterima melalui pejabat saya telah ditolak dengan cara yang baik.

Selain panggilan telefon, pejabat saya di Kompleks Perdana Putra, Putrajaya turut dikunjungi oleh mereka yang kononnya mewakili bahagian-bahagian UMNO tertentu dari utara hinggalah ke selatan. Mereka sanggup mengeluarkan perbelanjaan untuk ke Putrajaya menemuai sama ada menteri yang bertanding atau Wakil Calon untuk tujuan-tujuan tertentu.

Selain rasuah politik, satu perkara yang memeranjatkan saya semasa menjadi Wakil Calon ialah penggunaan bomoh dan pawang oleh calon yang bertanding. Saya sendiri menerima tawaran daripada seorang yang kononnya boleh membantu Dr Rais melalui khidmat "wali". Tawaran yang bersifat syirik itu telah ditolak kerana orang yang menawarkan perkhidmkatan itu sebenarnya cuba mendapat habuan semata-mata.

Pada tahun pemilihan yang saya terlibat itu, saya difahamkan bahawa khidmat bomoh dan pawang termasuk bomoh Siam, Orang Asli, Jawa dan pawang Melayu telah digunakan oleh sebilangan calon yang benar-benar ingin menang. Perkara ini sudah pasti akan dinafikan oleh mereka yang terlibat sama seperti mereka menafikan pembabitan dalam politik wang.

Penggunaan pawang dan bomoh oleh orang politik untuk mendapat sesuatu, terutama jawatan penting, bukan perkara baru. Lihat saja apa yang terjadi kepada seorang mantan Ahli Dewan Undangan Negeri Pahang yang bercita-cita menjadi Menteri Besar dengan menggunakan khidmat seorang bomoh wanita.

Orang politik yang ingin mendapat sesuatu jawatan penting akan menggunakan apa sahaja yang termampu untuk mencapai cita-cita mereka. Wang ringgit bukan merupakan satu-satunya saluran dan ukuran untuk berkuasa tetapi mereka sanggup melakukan apa saja, termasuk menggunakan pawang dan bomoh, untuk mendapatkannya.

Sekali lagi saya tegaskan bukan semua yang bersikap sedemikian tetapi tidak boleh dinafikan ada yang berbuat demikian untuk memuaskan hawa nafsu menjadi pemimpin kerana melalui kepimpinan itu mereka boleh meraih kemewahan hidup.

Sebab itulah ramai orang yang tidak jujur berebut-rebut untuk menjadi Ketua Cawangan, Ketua Bahagian dan seterusnya ahli Majlis Tertinggi bukan kerana ingin berkhidmat dan menabur budi dan jasa kepada parti, bangsa, agama dan negara tetapi kerana pulangan yang bakal diperolehi hasil daripada kedudukan tersebut.

Inilah penyakit yang menjadi barah yang bakal membunuh UMNO sekiranya pemimpin dan ahli parti itu tidak mahu mencari penawar untuk mengubatinya.